Dag 3

Goede morgen morgen, alhoewel opstaan om 5u dat is voor mij midden in de nacht.

Als we in de lobby komen zijn Jacqueline en Jos en Guido en Vic al paraat iets later komen ook Ria en Jef eraan. We krijgen een ontbijt mee, een boterham met worst, kaas, tomaat en komkommer, een plastic zak met fruit en een gekookt eitje. Om 6u15 is de chauffeur paraat, hij brengt ons snel naar het station, waar er na een controle van de bagage (op zo’n band zoals op het vliegveld) zoeken we een plaatsje op in de wachtzaal, ik heb mijn stok bij me en onmiddellijk wordt er voor mij een plaatsje vrijgemaakt, ook de anderen vinden snel een zitplaatsje. Mijn buur en de buur van John en Vic beginnen al direct een praatje, maar mijn buur spreekt alleen Oezbeeks en ikke niet, dus buiten Belgien en Inglisch heb ik niet veel kunnen zeggen.

We stappen vlot op de trein, jammer dat we gescheiden zitten, maar de trein zit ook vol, nog een geluk dat we in 1^ste klas reizen.

We krijgen al snel de keuze tussen verschillende soorten koffie, ze komen rond met opgerolde pannenkoeken en een zakje met een worstenbroodje en een cakje in en nadien nog een bakje vol met vers fruit. Netjes verzorgd allemaal.

Ria en Jef en wij 2 (John en Marleen) zitten in de ene wagon. Vic, Guido, Jacqueline en Jos in een volgende. John gaat even controleren in de andere wagon, hier schrikt hij heel erg van wat hij te horen krijgt… Jos was op weg naar het toilet en ineens ging zijn licht uit, hij stuikte in mekaar. Al snel ging er een dame hulp halen en een 5-tal treinpersoneel waaronder iemand van de medische dienst omringden Jos met de beste zorgen, wat vlugzout wat controles, iedereen heel bezorgd en Jos, tja Jos wist van niks… Vic heeft dan stoel gewisseld zodat Jos in de rijrichting kon zitten. Iedereen natuurlijk heel bezorgd, maar Jos voelt zich weer goed, gelukkig maar voor hem. Een aantal mensen hebben wel wat last van buikproblemen, verandering van eten, de drukte van het reizen, het weinig slapen, zal er allemaal wat mee te maken hebben. Gisteren voelde Vic zich niet zo lekker, hij heeft de goede raad opgevolgd om het wat rustig aan te doen en voor een keer heeft hij geluisterd😊

Na iets meer dan 2 uur sporen komen we aan in Samarkand, waar Gulya (ons reisbureau) en de nieuwe gids Ilhom en het busje ons opwachten.

Het was een leuk weerzien en ontmoeting met Gulya, dit is een fantastische dame, ze organiseert dus reizen volledig op vraag van de klant, hoe lastig en moeilijk de wens/het verlangen ook is, ze doet echt haar uiterste best om te helpen.

We rijden naar het hotel waar we verwelkomd worden met thee en een grote schotel zoetigheden. Helaas kunnen we nog niet op de kamer, maar onze koffers kunnen we al afzetten en zo lichter op stap te kunnen gaan. Het is een nieuw hotel Kosh Havuz boutique hotel, heel nieuw en modern.

Nu op stap naar het Amir Temur mausoleum, het is weer een indrukwekkende plek, hier is het graf van Amir Temur, hij ligt hier samen met een aantal kleinkinderen en in dezelfde ruimte ligt ook zijn leraar. De plaats waar de graven zijn is zo rijkelijk versierd met goud, niet normaal zo indrukwekkend.

Wat een leuke anekdote is, dat Amir Temur de grote genoemd werd, hij was echter maar 1,70m  maar de rest van zijn familie was maar tussen de 1,5m en 1,6 m, dus eigenlijk was hij wel groot 😊

De Russen  hebben zijn lijk ooit opgegraven, ze ontdekten toen heel wat vreemde dingen, eerst en vooral lag hij en een houten kist, moslims worden nooit in een kist begraven (dit was omdat ze van plan waren zijn lichaam over te brengen naar zijn geboortestad), ze stelden dus vast dat hij echt veel kleiner was dan in de boeken vermeld stond, zijn haarkleur klopte ook niet dachten ze. Maar toen het lijk beter onderzocht werd, stelden ze vast dat hij een fractuur in zijn knie had en dat zijn rechterarm verlamd geweest was, hij ontbrak ook 2 stukjes van 2 vingers, dit alles maakte dus dat er geen twijfel mogelijk was, want de rest van zijn lichaam was intact, hij was niet gestorven door agressie of iets dergelijks, hij is op zijn 69 een natuurlijke dood gestorven.

Van de ene doden naar nog veel meer doden, eerst een bezoek aan de tombe van President Kamirov.

Na een heleboel trappen kwam je op een plateau met een mooi uitzicht, hier staat een moskee en bankjes waarop veel mensen zaten te bidden. De begraafplaats op zich is ook heel bijzonder, elk geloof heeft zijn eigen manier van begraven, de Russen heel veel luxe, de moslims soms alleen maar een heuvel met een nummer erop bijzonder om dit te zien.

En dan heeft Vic een speciale ontmoeting gehad, daar was een oude man en die omhelsde Vic en gaf hem 2 zoenen, heel gemeend en dan een dikke knuffel, het was een ontroerend zicht en Vic voelde dit ook aan als een heel bijzondere ontmoeting, dit heerschap was 96 jaar oud.

Toen Vic terug bij de bus kwam straalde hij, dit had hem echt geraakt, voor 1 keer was Vic stil.

Als lunch zijn we naar een lokaal Plov restaurant gegaan, Plov het nationale gerecht, gestoofd vlees dat kan verschillende soorten en types vlees zijn, dan gestoofde groentjes : paprika of wortel, kikkererwten rozijntjes en rijst, later hebben we vernomen dat de olie die gebruikt wordt in Samarkand is katoenolie. We hebben het eten van de chauffeur en gids meebetaald en als we alles door 8 gedeeld hadden kwamen we op een kleine 5€ per persoon.

De volgende trip brengt ons bij een nieuw toeristisch centrum, we werden gebracht naar het Regency Amir Temur, we kregen een platinum suite gezien, 600$ per nacht zelfs het ontbijt is hier inbegrepen, ook mochten we een superior kamertje bekijken, kostte 250$.

Vandaar ging het naar het Medisch centrum, zij noemen het een Welness hotel, hier kun je verblijven en verzorging krijgen, in het hotel wat wij gezien hebben waren het vooral schoonheidsingrepen.

Helaas konden Jos en Jacqueline niet mee, ze vonden het verstandiger in het hotel te blijven, maar in ons hart waren ze erbij en we hebben ze gemist.

En dan…Avond…John had vanuit België al een contact met een diner in huwelijkslocatie de naam van deze locatie is Crystal Palace. Een enorme zaal, met enorme ornamenten, luchters die in een groot paleis toehoren, meer dan anderhalve meter doorsnee.

In het midden stond een ronde tafel, deze tafel stond overvol met heerlijkheden, van bessen, meloen, framboosjes, tot zalm, paardenvlees (een delicatesse in Oezbekistan), caesar salade, torenhoge fruitschotels, enz enz en om de 10 minuten brachten ze voor elk bord eten, eerst van die wijnrank bladen met vlees in (6 stuks), daarna een groot bord met lamsribben (of schaap) vrij vettig voor ons en tot besluit Plov.

Gulya, de chauffeur en de gids waren ook van de partij, die waren dolgelukkig om deze ervaring mogen mee te maken.

De eigenaar van het restaurant heeft samen met zijn broer een wereldrecord fonteinen op hun naam, in een soort park staan 220 meter fonteinen, in alle kleuren, in de zomer is dit een bijzondere plek, door het water daalt de temperatuur hier 5 graden en er zijn ook geen insecten of vliegen.

Het was een mooie dag, we hebben hem afgesloten in de bar van het hotel met een lekkere Cognac, dit deed wel goed, want we hebben allemaal prima geslapen.