10/09

Het is heel druk in het hotel, veel nieuwe gasten, maar Jos en Jaqueline hebben een tafel voor ons ‘ingepalmd’.

Om de vaste tijd 9 u is Ruslan en de chauffeur er om ons mee te sleuren. De temperatuur valt nog mee, het is een beetje bewolkt, maar na het overtrekken van de wolken staat ons een temperatuur van boven de 36 graden te wachten, een beetje teveel van het goede, maar in Belgenland is het niet veel minder, Oezbekistan wint 😉

Het is nu ongeveer 3 kwartier rijden komen we aan bij pottenmakers. Hier maken ze de keramiek nog zoals een eeuw geleden, het draaien gebeurt met voetenwerk, het kleuren allemaal met de hand, het glazuur wordt fijngemalen door een ezeltje (hij heeft een makkelijk leven moet maar 2 dagen in de maand werken, het bakken in ovens gestookt met hout, alhoewel ze nu ook een gasverbinding hebben.

In de showroom zien we de verschillende motieven van de verschillende streken en tja sommigen laten zich verleiden door iets te kopen.

We worden uitgenodigd om thee te drinken en Ruslan doet ons nog eens de thee ceremonie voor. Hij giet eerst wat thee in een kopje, giet dit terug in de pot en dat doet hij 3X, dan giet hij een half kopje uit en dat is voor hem, hij moet ook als eerste drinken om te laten zien dat de thee goed is en niet giftig. Dan schenkt hij een half kopje uit voor de belangrijkste gast en zo gaat hij verder met het uitschenken. Het is maar een half kopje want een vol kopje is het leven en als je een vol kopje krijgt is dat even goed als zeggen, ga uit mijn leven, dus krijg je maar een half, maar hij gaat regelmatig rond met de theepot om bij te schenken. Bij de thee kregen we wat lekkernijen, o.a. lekkere botter snoepjes (Ruslan is in verschillende winkels gaan kijken maar heeft ze nergens kunnen kopen) en iets wat wij helemaal niet kennen pitten van abrikozen, deze worden op een bepaalde manier gezouten en nog een aantal handelingen, maar dit is een lekkernij zeker even lekker als pistachenoten.

Aan de overkant van de straat is een complex voor de 7 heiligen, ze liggen allemaal begraven rondom Buchara en dit was er eentje van, het complex wordt heropgebouwd, wat zijn de mensen toch vriendelijk vaak vragen ze of je een foto van hun wil maken of komen ze zomaar een praatje met je slaan.

Buchara wordt ook wel het kleine mekka genoemd omdat veel pelgrims op hun tocht naar Mekka hierlangs komen om de 7 heiligen te begroeten.

Voor de lunch zijn we weer in een echt typisch Oezbeeks restaurant geweest, het zat merendeel vol met dames, de muziek stond luid en af en toe gingen ze ook aan het dansen, was leuk en gezellig om te zien.

Dan op weg naar de bazaar was een eindje lopen, want je kwam eerst bazaar van tapijten tegen, dan bazaar van meubels, dan bazaar van goud en dan bazaar van kleding en stoffen.

Het was er veel rustiger dan in die toeristen bazaars en het glinsterde er van de mooie stoffen.

Weer werd het ons duidelijk dat de Oezbeken heel lieve mensen zijn.

Het zomer paleis van de Mir, een groot complex met schitterende gebouwen, mooie interieurs en bloed en bloed heet.

De dag zat er bijna op, een paar uurtjes gaan uitpuffen op de kamer die voorzien is van een goede airco en dan naar restaurant le Chalet, een restaurant van een Oezbeek die ook in Parijs restaurants heeft, dat merkte je aan de kaart die heel wat Europese gerechten had, zoals Carbonara wel met streepjes hesp ipv spek en vol au vent. Lekker bier en lekker eten wat moet men nog meer hebben? Daarbij was er mooie live muziek en de violist kwam aan onze tafel zijn nummertje doen.

Morgen wordt het een reisdag van Bukhara naar Khiva een reis van 8/9 uur rijden, maar daar lees je morgen meer over