15/09

Kreun, geeuw, gaap, pffff kwart voor zes, ja ja 5u45 en dat noemen ze vakantie???

Iedereen op tijd in de lobby van het hotel, om onze grote koffers voor 1 nachtje in bewaring te geven een klein koffertje voor 1 overnachting, het oppikken van ons ontbijt in een plastic tasje, vertrekken we richting station.

Om 6u55 zijn we in het station de trein vertrekt om 7u55, oké denken we de chauffeur heeft files ingecalculeerd, maar als we het gaan vragen aan iemand van het station, zegt hij “under 4” dat taaltje beginnen we te begrijpen, dus we moeten onder de anders sporen door naar spoor 4 en ja hoor daar staat een trein, nog even vragen of het onze trein is, yep nu gans het perron aflopen naar wagon 1. Guido loopt voorop en trekt een sprintje, Marleen die doodop is van de vele trappen en Ria die niet snel kan lopen met haar probleem aan haar achillespees hinkelen achterop. De opstap is minder hoog, maar John en Marleen sukkelen toch de trein op.

Wij sporen eerste klas en dat zijn treincoupés van 4 personen, lekker ruime gemakkelijk zittende zetels met een ruim tafeltje ertussen, echt luxe, misschien maar goed want het wordt een lange treinrit.

Ze brengen ons een lekker kopje thee en ze komen regelmatig rond met dingen die je kunt kopen, koekjes, bananen, fruit, hamburger, enz…

Ook het uitzicht is heel bijzonder, soms veel industrie, dan hoge bergen met kabbelende beekjes, het is echt mooi. We zijn ook door een tunnel gereden van 19,2 km.

Op zeker ogenblik stapt er een toerist op de trein, toen hij zich geinstalleerd had kon ik het niet latten om hem te vragen: where are you from. Hij: Holland, ik: ’t is niet waar he. Natuurlijk had hij onmiddellijk door dat ik een Vlaamse was, Gaston woont in Sittard en komt regelmatig naar Hasselt, een sympathieke kerel, die in zijn eentje Oezbekistan doorkruist. Wat het grappigste was, hij vertelde dat hij getriggerd was door een uitzending van Joan Lumley en laat diezelfde uitzending nu ook de trigger voor ons zijn. Zijn reis is zo’n beetje uitgestippeld door een Vlaamse, helaas zijn er heel veel highlights in zijn reis, maar och, die moet je ook gezien hebben. Gaston geniet van het land, geniet van de mensen, durf hun eten te eten, maak een veilige reis en laat iets van je horen als je weer thuis bent.

Het was een lange treinrit, maar heel divers, veel industrie en vervuiling gezien, maar ook supermooie landschappen.

Aan gekomen in Andijan stond de chauffeur en Sardor ons op te wachten, hij herkende ons nog en kon een aantal anekdotes ophalen. We zijn gaan lunchen in een self servicerestaurant, wat wel eenvoudig was om een keuze te maken en om ieder voor zich af te rekenen. Daarna zijn we een straat geweest met oude ambachten, hier vind je verroeste kettingen, ijzersmederijen, verkopen ze kachels, aluminium platen, schroeven per stuk, olie in fanta en cola flessen. De mensen vinden het leuk om gefotografeerd te worden.

Iets verder was de voedingsmarkt met kramen vol noten en zaden, mooi rijp fruit en groenten, vlees dat in de zon op een tafel lag bij een buitentemperatuur van tegen de 28 graden; kruiwagens vol broden. En natuurlijk kregen we een stuk heerlijke zoete meloen aangeboden, dank U Oezbekistan.

Dan begon de lange tocht naar de circus of beter gezegd de acrobaten familie.

De oude man (met zijn 8 kinderen en 18 kleinkinderen) stond ons met gans de buurt op te wachten er was zelfs een muziekbandje bij, wat een verwelkoming. Hij herkende Mister John nog van de vorige keer. We kregen een rondleiding in zijn tuin waar hij zelf een grote beek gegraven heeft, er staan fruitbomen, helaas de wijngaard is door het slechte weer volledig verwoest en het zal een tijdje duren voor die weer vruchten geeft. Dan hebben we een schouwspel te zien gekregen van de kleinkinderen, vol passie liepen ze over touwen, deden er kunstjes op, ze jongleerden als de beste, deden kunstige turnsprongen, gewoon fantastisch.

Als afscheid kregen we een theetafel aangeboden, met allemaal gedroogde vruchten uit zijn tuin, amandelen die door zijn vrouw netjes gepeld waren, zelf gemaakte heerlijke boter. Ze hebben echt weer hun best gedaan.

Ondertussen was het al laat geworden en hadden we nog een lange terugweg af te leggen, de chauffeur nam een aantal binnenwegen zodat wij heel erg door elkaar geschud waren, want deze straten waren nog niet vernieuwd.

In het hotel aangekomen, een grote serie trappen omhoog, paspoorten afgeven, ze brengen ons naar onze kamer, een serie trappen naar beneden een stuk door de tuin lopen en in het bijgebouw waar onze kamers zijn weer een hoop trappen omhoog. We hebben het een beetje gehad met al die trappen.

Even naar de kamer en dan met de bus 5 minuten rijden naar een hotel, het is een barbecue hotel, dus hier hebben ze spiesen en nog eens spiesen, en soep, toch heeft iedereen zijn gading gevonden en eh eh nu zijn we op onze kamer en gaan zo lekker naar bed.

See you tommorrow